Helma Dollevoet werkt al meer dan 12 jaar bij Novartis, onder andere in de rol van patient relations manager. Hiermee is zij binnen het bedrijf hét gezicht van ‘patient centricity’.
Hoe omschrijf je jouw rol tegenover vrienden en familie?
Ik zeg altijd dat ik twee functies heb binnen Novartis. Enerzijds bedenk en draag ik bij aan de diverse - vaak heel verschillende - communicatieve projecten binnen ons bedrijf. Bijvoorbeeld projecten die helpen bij het opbouwen of beschermen van onze reputatie zoals het leggen van contacten met de media, het beheer van onze bedrijfswebsite en –LinkedIn pagina of het opzetten van samenwerkingsverbanden met andere partijen. Ook denk ik mee met de teams over hoe communicatie-initiatieven kunnen helpen om bijvoorbeeld meer aandacht te creëren voor bepaalde ziektebeelden of bepaalde issues zoals een late diagnose.
Maar ik ben ook betrokken bij meer interne communicatieve projecten zoals onlangs onze verhuizing naar Amsterdam. Dat was een ingrijpende verandering. Hoe neem je de mensen dan mee in zo’n veranderingsproces? Dat vraagt een adequate en tijdige informatiestroom.
Anderzijds heb ik binnen Novartis de rol van ‘patient relations manager’. Ik zie het als mijn taak om steeds op de stoel van de patiënt te gaan zitten en vanuit dat perspectief vragen te stellen aan collega’s en ze uit te dagen na te denken over “Wat heeft de patient hieraan?”. Vanuit deze rol leg en onderhoud ik ook de contacten met diverse patiëntenverenigingen en dat is voor mij echt het leukste deel van mijn baan. Daar hoor je pas echt wat de impact is in het dagelijkse leven van alle innovaties die we als Novartis brengen met onze behandelingen. Die gesprekken inspireren me zeer en maken het mij mogelijk om die patiëntvragen intern goed te kunnen stellen.
Waarvan krijg je energie in jouw werk?
Het werken met mensen geeft mij veel energie. Het gevoel krijgen dat je samen iets voor elkaar krijgt of ten positieve verandert, is voor mij erg inspirerend. Mijn baan vraagt dat ik met allerlei mensen zowel binnen als buiten Novartis samenwerk. Daardoor is geen dag hetzelfde. Dat is echt geweldig en maakt dat ik na 12,5 jaar deze baan nog steeds erg boeiend vind. Het meest energiek word ik wanneer ik iets voor elkaar krijg voor een specifieke patiënt of een patiëntenvereniging. Op zulke momenten voel ik dat mijn extra inspanning de wereld weer een klein beetje beter heeft gemaakt, letterlijk.
Waar lig je weleens wakker van?
Van de complexiteit van onze business. Wij onderzoeken en maken de behandelingen, de overheid regelt de toegang, de artsen schrijven voor, de apothekers of ziekenhuizen kopen in, de verzekeraar betaalt en de patiënt is de eindgebruiker. Voor een leek is dit proces niet te overzien of te begrijpen. En dat maakt mijn werk soms best lastig. Hoe kan ik nuance brengen in de vaak erg negatieve berichtgeving in de media over de farmaceutische industrie? Is er wel een luisterbereidwilligheid voor onze kant van het verhaal? Vaak ben je in je reactie al veel tijd kwijt aan het uitleggen van ons gezondheidszorgsysteem waardoor je eigenlijke ‘boodschap’ snel verloren gaat. Ik zie het daarom als mijn belangrijkste uitdaging om iedere keer weer in begrijpelijke en bondige taal ons perspectief helder te duiden. Dat is superboeiend én lastig tegelijk!
Als ik Vas was...,
Dan zou ik een “return to society” fonds willen oprichten! Uiteraard ondersteunen we als Novartis wereldwijd al heel veel corporate responsibility projecten en dragen we zeker ons steentje bij aan diverse duurzaamheidsprogramma’s over de hele wereld. Ik zou die footprint lokaal willen vergroten. Bijvoorbeeld dat we van ieder doosje of behandeling die we verkopen in een bepaald land, een vast percentage in een Novartis Society Fonds stoppen. Dit geld wordt dan door een onafhankelijke commissie beheerd en jaarlijks toegekend aan projecten met als doel het verbeteren van zorg en ziekte. Dat kunnen studievoorstellen zijn, opleidingsbeurzen, patiëntenprojecten, milieu-initiatieven of (klein)kunstprojecten etc. Op die manier verbinden we ons lokaal als Novartis op een mooie en duurzame manier met de samenleving waar we deel van uitmaken.